Canalblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité
Le Tréponème Bleu Pâle
3 février 2016

7 ANS de RéFLEXION ...

 

 

... ABSENCES

 

 

 

MM

 

 

Et MARYLIN A VEILLI

 

 

 

CE QUI                                                                       VIENT C’EST UN ECHO DE CE QUI S’EN VA.

LAISSER POURRIR CE QUI AU FOND RESTE VIVANT.

LA          PEAU DE L’INTERIEUR SE SQUAME. MERDE. ON                                                 N’EN

SAIT     RIEN… MA PETITE MUSIQUE S’EST ETEINTE.

 

JE SUIS BOURRE D’ANXIOLYTIQUES. RIME PAUVRE.

FAUT                                                        TUER L’ARTISTE EN SOI ASSEZ TOT.   PALIMPSESTE

PAS                                                            TOUT A FAIT VIVANT ET PAS TOUT    A  FAIT MORT.

L’                                                               ABANDON        INTERIEUR ATTEINT SON MAXIMUM.

 

LA                     S’OUVRE L’OBSCURCISSEMENT.    CONSTAMMENT L’ŒIL

TOURNE EN LUI-MEME.        LOUCHE ENCORE.    EST-CE ETRE             LA ?

COMME      UN ENFANT         D’UN SEUL GESTE    ARRETE     LA     TERRE

 

DE TOURNER. JE REVE          UN HEURE PAR JOUR.                      LES MOTS

SONT           AU DIABLE…     EN SOI. DE SOI. A  SOI.                     MON  ART

PROUVE                 DIEU…           QUOI DE PLUS VERTICAL QU’UN OISEAU ?

 

 ( Stéphane Casenobe: ONZE POEMES ONZE )

 

 

Misfits

 

 

Publicité
Publicité
Commentaires
Le Tréponème Bleu Pâle
  • poésie underground humeurs froides agit pop collages & détournements d'images, Rock, nouvelles presse // BD Peinture ARCHIVES PhotoS Nostalgie Papivore Musiques / Cont@ct: leoncobratbp@yahoo.fr
  • Accueil du blog
  • Créer un blog avec CanalBlog
Publicité
Le Tréponème Bleu Pâle
Visiteurs
Depuis la création 332 322
Publicité